Mitologia egipska – mitologia panujÂąca w Egipcie aÂż do nadejÂścia chrzeÂścijaĂąstwa i islamu. Rozwijana przez prawie trzy tysiÂąclecia, ulegaÂła znacznym przemianom.

Bogowie
Pocz¹tkowo w Egipcie uznawano wielu bogów. Wyobra¿enia podlega³y zmianom w zale¿noœci od sytuacji politycznej w Egipcie, dominuj¹cej grupy i jej przywódcy, postaci bogów by³y ³¹czone i zmieniane.

G³ówne wierzenia z wczesnego okresu formalizowa³y 5 wyraŸnych grup terytorialnych, wykrystalizowanych z wczeœniejszych wierzeù miejscowych:

    * dziewiÂątka (Ennead) z Heliopolis, ktĂłrej g³ównym bogiem byÂł Atum
    * Ăłsemka (Ogdoad) z Hermopolis, ktĂłrej g³ównym bogiem byÂł Re
    * Chnum-Satis-Anukis triada z Elefantyny, gdzie g³ównym bogiem byÂł Chnum
    * Amon-Mut-Chonsu triada z Teb, gdzie g³ównym bogiem byÂł Amon
    * Ptah-Sechmet-Nefertum triada Memfis, niezwykÂła o tyle, Âże bogowie nie byli powiÂązani przed sformalizowaniem triady, nadrzĂŞdnym bogiem byÂł Ptah

W koùcowej fazie, kiedy Egipt znalaz³ siê pod wp³ywem helleùskim, pozosta³a triada: Ozyrys, Izyda i Horus oraz ich wróg Set. Ka¿da czêœÌ triady mia³a w³asny oœrodek kultu. Jednak nawet na tym etapie ³¹czenie trwa³o, Ozyrys i Horus stawali siê aspektami tej samej postaci. Ca³a sytuacja zmierza³a w kierunku monoteizmu. Wczeœniejsze próby wprowadzenia monoteizmu, przez wybranie jednego z bogów a odrzucenie pozosta³ych nie powiod³y siê.

ÂŚmierĂŚ
W wierzeniach egipskich ludzka dusza istnieje równie¿ po œmierci cia³a i sk³ada siê z piêciu czêœci: Ka, Ba, Akh, Imienia oraz Cienia. W celu zachowania to¿samoœci w istnieniu po œmierci, cia³o by³o balsamowane i mumifikowane. Cia³a by³y tymczasowo umieszczane w trzcinowych trumnach w bardzo gor¹cym piasku, co szybko wysusza³o zw³oki i zapobiega³o rozk³adowi. PóŸniej nastêpowa³ pogrzeb. W póŸniejszych czasach zaczê³y powstawaÌ drewniane groby, rytua³y i regu³y pochówku by³y rozbudowywane, komplikowa³ siê sposób mumifikacji. Balsamowanie zosta³o wynalezione w okresie Czwartej Dynastii. Usuwano wszystkie miêkkie tkanki, a powsta³e miejsca wype³niano natronem.

IstotnÂą rolĂŞ odgrywaÂła KsiĂŞga UmarÂłych – zbiĂłr prawie dwustu magicznych tekstĂłw, rysunkĂłw i pieÂśni, dopasowywanych kaÂżdorazowo do osoby zmarÂłego, majÂących uÂłatwiĂŚ mu przejÂście do Âświata poÂśmiertnego. W niektĂłrych grobach KsiĂŞga ZmarÂłych jest rĂłwnieÂż wymalowana na Âścianach.

WedÂług póŸniejszych wierzeĂą, dusza zmarÂłego zostaje przyprowadzona przed oblicze Anubisa, a ciĂŞÂżar jego serca – zapisu moralnoÂści – jest porĂłwnywany z ciĂŞÂżarem piĂłra Maat – bogini prawdy, sprawiedliwoÂści i porzÂądku. JeÂśli wynik wypadnie na korzyœÌ zmarÂłego, to zmarÂły jest prowadzony przez Horusa do Ozyrysa, w przeciwnym wypadku jest poÂżerany przez Ammit (por. Am-heh) – poÂżeraczkĂŞ grzesznikĂłw o gÂłowie krokodyla, tuÂłowiu geparda i zadzie hipopotama.